Oeps…Dit is niet

het sprookjesbos

2010

Op 25 april 2010 werd de voorstelling "Oeps, dit is niet het sprookjesbos" bekeken in Theater aan de Slinger, gespeeld door de Houtense Theatergroep Splinter. Verfrissend was de ontvangst in de foyer van het theater door enkele spelers van de groep. Iedereen werd hartelijk welkom geheten door de bijziende professor Tsitnimedus en zijn trouwe butler Emile. Bij het betreden van de zaal viel het oog onmiddellijk op het fraaie decor.De titel van het stuk suggereerde een sprookjes verhaal, maar het ontpopte zich tot een voorstelling over de tegenstellingen tussen goed en kwaad. Hierbij werden sprookjes figuren tot leven geroepen, die zo levensecht waren, dat het enkele toeschouwers wel eens te veel werd.Gelukkig werd de nadruk gelegd op de betere intuïties van de mens, zodat na een uur dynamisch spel de toeschouwers met een bevredigd rechtvaardigheidsgevoel het theater konden verlaten.De spelers van dit gezelschap zijn in staat levensechte karakters uit te beelden waar het publiek zich mee kan identificeren. Hierbij mag de rol van de aanvankelijk slechte personage van Bernard niet onvermeld blijven. Gedurende het stuk laat deze persoon zien dat zich in een ruwe bolster een blanke pit schuil houdt. De sprookjes figuren van Wolf, Stiefmoeder, Fee en Prins werden uitbundig ten tonele gebracht.Mooi contrasterend waren de karakters van de boeven Fien en Bernard met de bijziende professor Tsitnimedus en zijn toch wel loyale butler Emile. Verbindend element tussen sprookjeswereld en dagelijks realiteit vormde de verschijning van de sprekende augurk, Gurky.Opvallend was verder dat de Splinter niet schuwt gebruik te maken van special effects. Belichting en een rookmachine maakte het voor de jeugdige toeschouwers zeer aannemelijk dat de uitvinding van de professor leidde tot het tot leven roepen van een bonte rij aan sprookjesfiguren. Na een enerverend gevecht tussen goed en kwaad werden zij weer terug gestuurd naar de plaats waar zij horen: het grote sprookjesboek. De verder afwikkeling bleef geheel in stijl van het stuk: een tikje mysterieus.