© 2020
Oeps…Dit is niet
het sprookjesbos
2010
Op 25 april 2010 werd de voorstelling "Oeps, dit is
niet het sprookjesbos" bekeken in Theater aan de
Slinger, gespeeld door de Houtense Theatergroep
Splinter. Verfrissend was de ontvangst in de foyer
van het theater door enkele spelers van de groep.
Iedereen werd hartelijk welkom geheten door de
bijziende professor Tsitnimedus en zijn trouwe
butler Emile. Bij het betreden van de zaal viel het
oog onmiddellijk op het fraaie decor.De titel van
het stuk suggereerde een sprookjes verhaal, maar
het ontpopte zich tot een voorstelling over de
tegenstellingen tussen goed en kwaad. Hierbij
werden sprookjes figuren tot leven geroepen, die
zo levensecht waren, dat het enkele toeschouwers
wel eens te veel werd.Gelukkig werd de nadruk
gelegd op de betere intuïties van de mens, zodat
na een uur dynamisch spel de toeschouwers met
een bevredigd rechtvaardigheidsgevoel het theater
konden verlaten.De spelers van dit gezelschap zijn
in staat levensechte karakters uit te beelden waar
het publiek zich mee kan identificeren. Hierbij mag
de rol van de aanvankelijk slechte personage van
Bernard niet onvermeld blijven. Gedurende het
stuk laat deze persoon zien dat zich in een ruwe
bolster een blanke pit schuil houdt. De sprookjes
figuren van Wolf, Stiefmoeder, Fee en Prins
werden uitbundig ten tonele gebracht.Mooi
contrasterend waren de karakters van de boeven
Fien en Bernard met de bijziende professor
Tsitnimedus en zijn toch wel loyale butler Emile.
Verbindend element tussen sprookjeswereld en
dagelijks realiteit vormde de verschijning van de
sprekende augurk, Gurky.Opvallend was verder dat
de Splinter niet schuwt gebruik te maken van
special effects. Belichting en een rookmachine
maakte het voor de jeugdige toeschouwers zeer
aannemelijk dat de uitvinding van de professor
leidde tot het tot leven roepen van een bonte rij
aan sprookjesfiguren. Na een enerverend gevecht
tussen goed en kwaad werden zij weer terug
gestuurd naar de plaats waar zij horen: het grote
sprookjesboek. De verder afwikkeling bleef geheel
in stijl van het stuk: een tikje mysterieus.